KCC/Hijbeko A1 beleeft nog steeds roerige tijden.

Dachten we na DSC de boel weer redelijk herpakt te hebben en dus uit bij Oost-Arnhem A1 de positieve lijn weer in te hebben ingezet, gingen we in onze derde thuiswedstrijd vorige week er wéér voor de tweede maal volledig vanaf. Dit keer tegen koploper PKC A1. We werden door deze jonge topploeg (in opbouw notabene!) afgetroefd op alle basiselementen in het korfbal: inzet, inzicht en slimmigheid. Opdrachten werden al vanaf het beginsignaal niet of heel slecht uitgevoerd, er zat geen tempo in het spel en waar het mee moet beginnen, namelijk inzet, zag je niet terug. Tegen zo'n ploeg als PKC A1 is dat natuurlijk funest. Tot 2-2 konden we het 'bijhouden'. Daarna, door wat pech in de afronding, scoorden wij 21 minuten niet(!) en liep de tegenstander slim en logisch uit naar 2-7!

Voor rust wisten we het gat nog tot 4-8 te dichten, echter na rustliepen we in plaats van aansluiten meteen tegen die niet-afgesproken goal aan. Desondanks werd het nog even spannend toen we tot 7-9 terugkwamen. Ook dat gaf ons helaas geen extra moed en qua spel veranderde er niets wezenlijks. Het was eerder onze tegenstander die ons liet terugkomen en bij 8-14 laat in de tweede helft, leek het echt wel gelopen. Een terechte 10-16 was het eindresultaat in een van onze kant onogelijke thuiswedstrijd.

Dus nog twee cruciale potten om aan te haken. Vandaag (zaterdag) was de eerste uit tegen DVO A1. In de rangschikking een ploeg 'op ons niveau', dus we waren gewaarschuwd. Terug naar ons eigen spel, zoals we die speelden in de voorbereiding, was ons motto de afgelopen weken; tijdens trainingen èn wedstrijden. Dat lukt na het debacle tegen DSC dus met vallen en opstaan. De eerste helft tegen DVO A1 was er één waarin we -zo zei ik het in de rust- weer onze eigen tegenstander waren. Dit keer niet qua praten 'enzo', maar qua spel. Pupillenfouten gaven een ongelijke strijd weer. De hele eerste helft kenmerkte zich door onnodige passfouten en verkeerd inschatten van steals in de verdediging. Vanaf 3-1 liepen we voortdurend achter de feiten aan, waarbij wij de vrije ballen bovendien niet benutten. Vlak voor de rust sloten we via 11-7 aan met 11-8, gelukkig. Ook in deze helft te laag tempo en taken die niet volledig werden uitgevoerd. Laatste gaf dus hoop voor de tweede helft. Terug naar de basis werd het.

In de tweede helft de wel-afgesproken goal: 11-9. Het spel verbeterde zichtbaar en de opoffering was terug! Met de goede focus, vooral bij onze dames, wisten wij halverwege via 14-12, 14-14 op 14-16 te komen. Dat was zeer belangrijk, want het was lang geleden dat we op zo'n manier terugkwamen, eerst in de wedstrijd en toen in de score! Dan is het natuurlijk een kwestie van controleren als het gaat om een normaal team.... Bij ons niet, want in plaats van consolideren, ontstond er een drang naar méér. Op zich wel OK, alleen niet in de situatie waarin wij ons bevinden. Dus billenknijpend werd het via 15-18, 16-18 alnog nipt 18-19 en dat is ondanks alles zéér goed voor het (zelf)vertrouwen!

Betreurenswaardig is dat bij beide ploegen twee dames geblesseerd moesten afhaken, beiden door niet-opzettelijke acties. Tot nu toe betreft het bij Nicole een zeer dikke en blauwe enkel. Beterschap Nicole en natuurlijk ook de DVO-dame!

Volgende week dus de laatste veld-thuiswedstrijd tegen DOS'46 A1. Zou de A1 nu het thuispubliek en zichzelf op een leuke en goede wedstrijd kunnen trakteren?
Ik vind het wel tijd worden ;-) We gaan het zien......

Lees ook het verslag van DVO met foto's.