Ja, eindelijk was het zover. De return wedstrijd thuis tegen Maassluis F1. De uitwedstrijd tegen Maassluis was een prima wedstrijd, echter ging verloren. Wij kwamen toen nog wel 0-2 voor en het was genieten. Daarna liet Maassluis zien waarom zij op het veld in de 1e helft kampioen zijn geworden. Ze kwamen terug tot 2-2 en vervolgens maakten zij nog 3-2. In de laatste minuut werd het ook nog 4-2 maar dat deerde eigenlijk niet meer. Weer verloren echter lichtpunt was het feit dat ik ons korfballend beter vond dan Maassluis. Zij spelen vaak de “ lange “ bal en vandaaruit scoren. Bij ons zat er meer “spel” in. Dus werk aan de winkel voor Femke en mijzelf. De afgelopen periode goed en hard getraind, iets waar Femke en ik trots op zijn. De rest van de wedstrijden werden zowel door Maassluis als door ons gewonnen.

Deze ochtend begon al met een tegenslag. Stijn werd ziek gemeld. Ilona vertelde dat hijzelf aan gaf niet te kunnen spelen en als hij dat zelf aangaf dan ging het echt niet. Aangegeven dat wij een extra stapje zouden doen voor hem en beterschap gewenst.

Iedereen was best wel een beetje zenuwachtig maar we begonnen vol goede moed aan de wedstrijd. Er was van beide zijde veel publiek maar wij hadden toch de overhand. Alles was aanwezig voor een “topper” in de F1 klasse. Opa’s, oma’s, broertjes, zusjes, ouders en andere belangstellenden lieten zich gedurende de hele wedstrijd niet onbetuigd. We speelden zeer goed en geconcentreerd. Koen moest een sterke tegenstander uitschakelen, Rick had een zeer lastige en lange tegenstander, “kleine” Isa moest het vandaag waarmaken door veel te bewegen en aanvallende acties te maken. “Grote” Isa moest ook vol aan de bak want zij moest zowel aanvallende acties maken maar ook nog eens in de steun komen onder de korf.

Ik moet zeggen zij hebben zich allemaal zeer goed aan hun “taak” gehouden. Koen heeft zijn tegenstander helemaal uitgeschakeld en ook nog eens goed onder de korf gesteund. Ook was hij erg belangrijk in de opbouw. Rick speelde werkelijk heel goed. Hij kreeg van ons de opdracht mee in aanvallend opzicht de drukte op te zoeken en dan (gezien zijn lengte) overal tussen door te gaan voor de doorloper. Zijn tegenstander had daar zichtbaar moeite mee en bij 3-3 scoorde hij een mooie doorloper. “Kleine” Isa was ook een toppertje. Veel onderscheppingen, scoren en heel veel loopvermogen. “Grote” Isa speelde ook fantastisch. Haar tegenstander goed verdedigd, in de opbouw een prima steun (ook door haar lengte), balvast en een prima aanspeelpunt. Ook in de steun onder de korf een belangrijke pion.

Wedstrijdverloop was ook spannend. Door alle spanning weet ik het niet meer precies maar volgens mij is het zo gegaan: 1-0, 2-0 voor. 2-1, 2-2 en zelfs 2-3 achter. Wat op dit moment zeer goed was van het team is het feit dat zij rustig bleven spelen en geen gekke haastige dingen gingen doen. Zij (samen met ons Femke en ik) en de toeschouwers gooiden er nog een stapje (voor Stijn) bovenop. En toen gebeurde het, iets wat het zo mooi maakt voor ons allemaal. Het werd 3-3 en vervolgens liepen wij uit naar uiteindelijk 7-3. Ook de strafworpen werden gewonnen.

F1 allemaal gefeliciteerd met deze mooie overwinning en niet alleen Femke en ik zijn trots op jullie maar ook alle aanwezige toeschouwers. Rest nu nog uiteraard nog de rest van het seizoen want wij zijn er nog niet. Willen wij een kans op het kampioenschap maken moeten we nog vol aan de bak want ook de rest van de wedstrijden dienen nog gewonnen te worden. Dus scherp blijven trainen, hard werken en ook de wedstrijden geconcentreerd blijven spelen. Als wij dit blijven doen dan moet het lukken.

2 trotse trainers Femke en Rob