Na het kampioenschap op het veld gingen we vol goede moed de zaalkompetitie in.

Met als uitdaging de 1e wedstrijd gelijk tegen de concurrent Maassluis E1. Hard gewerkt en uiterst gemotiveerd gingen wij deze uitdaging tegemoet.
Deze wedstrijd overtroffen (kon dat nog?) de spelers zichzelf, hetgeen aan de uitslag af te lezen valt: 15-8. Deze twee teams treffen elkaar steeds weer en telkens kan het beide kanten op maar dit keer waren wij toch echt een stuk beter. Goede combinaties, scherp spelen ( met name prima de tegenstander “vastzetten” ) en een goed scorend vermogen zorgden voor de verdiende overwinning. Nu kwam het erop aan om de overige wedstrijden deze motivatie vast te houden.
Ik schrijf dit wel maar weet ook wel dat dit voor deze groep geen probleem is. Ze zijn alle 5 zeer gemotiveerd en enthousiast en voor Femke en mijzelf een waar genoegen om ze te trainen / coachen. De overige wedstrijden “verliepen” zoals verwacht zonder problemen en er werd hard gewerkt aan het doelsaldo. Want in het achterhoofd zat natuurlijk nog de uit wedstrijd tegen Maassluis.

17 januari was het zover.
Wij kwamen 2-0 achter er toen werd er zuiver doelpunt van Koen afgekeurd. Kort erna werd er (in mijn ogen) ten onrechte een strafworp aan Maassluis gegeven. Op dit punt komt het er voor deze groep op aan om daar mentaal nog te groeien. Tegenslagen / in onze ogen onterechte beslissingen accepteren en jezelf erdoor niet uit het veld te laten slaan. Gewoon doorgaan en het korfballend oplossen, ze kunnen dat allemaal stuk voor stuk. Het zou onterecht zijn om daar de overwinning van Maassluis (die waren zelf toch wel gegroeid in hun spel ) aan toe te schrijven maar anders had ik het nog wel eens willen zien.

Zowel Maassluis als wij bleven verder de wedstrijden winnen en uiteindelijk was het een onderlinge wedstrijd op doelsaldo geworden. Deze hebben wij op een fantastische wijze gewonnen. 228 doelpunten voor en slechts 45 tegen. Dat komt neer op een gemiddelde van 19 doelpunten per wedstrijd, een ongekend gemiddelde voor een E- team! Uiteindelijk een positief doelsaldo van 183 doelpunten! Met als uitschieter een score van 0 – 36 tegen Vitesse E2.

De laatste wedstrijd afgelopen zaterdag was de kampioenswedstrijd tegen IJsselvogels E1. Uit nog met 5-12 gewonnen maar in principe toch een lastige tegenstanders voor ons. Deze keer was het niet zo. We waren als verrassing ’s ochtends begonnen met een gezamenlijk ontbijt. Deze was zeer goed verzorgt door de familie Schravendijk en het ontbrak werkelijk aan niets. Tot op het bot toe gemotiveerd (en een goed gevulde maag) begonnen wij aan de wedstrijd en al heel snel werd duidelijk dat het wel snor zat. Het ene doelpunt was nog mooier dan de andere en uiteindelijk was de einduitslag 21-2. Dolle taferelen in het veld en op de goed gevulde tribunes.

Tijdens het seizoen hebben wij als KCC/Delta Logistiek ook op bovenstaande gereageerd en hebben besloten om 3 kinderen (Isa, Isa en Koen) van de E1 samen met het ook sterk acterende E2 alvast naar de D-jeugd te laten gaan (volgend seizoen gaan ze immers door naar de D). Daar alvast te gaan wennen aan het “2 vakken “ korfbal (wat eigenlijk ook in de E1 klasse zou moeten zijn) en aan fysiek sterkere tegenstanders. Rick en Stijn blijven nog in de E1 en er schuiven drie 1e jaars E kinderen door naar de E1. Gezamenlijk gaan we er tegenaan om er ook de 2e helft veld iets van te gaan maken. Voor de D3 zal het allemaal nieuw zijn en ik ben ook benieuwd hoe het zal gaan. Ze krijgen met Milou, Femke en Steven in ieder geval sterke en gemotiveerde trainers. Voor de E1 zal het wennen worden. Nina Wierenga komt erbij voor het trainen / coachen en samen met Rick en Stijn gaan we met de 3 nieuwe kinderen ( Annemijn, Mika en Caitlin) aan de slag. Er zal wel sprake zijn van niveau verschil maar dat zien wij met vertrouwen tegemoet en met de juiste instelling / enthousiasme zal het best lukken.

Behalve de spelers willen wij ( Femke en ik) van hieruit ouders, broertjes, zusjes, grootouders, verdere familie en overige fans bedankt voor jullie steun afgelopen periode. Het was een waar genot.

Femke en Rob