Na het debacle tegen Nieuwerkerk, het gedeeltelijk herstel tegen Avanti wat in een gelijkspel resulteerde, was het zaterdag de beurt aan de KCC-reserves om het puntloze SKF te laten zien wat we werkelijk in huis hebben. Voor aanvang is het onderlinge verschil maar 1 punt. Dus een overwinning is gewoon noodzakelijk. Aan die overwinning werd geen moment getwijfeld. Het ging erom met hoeveel verschil de winst binnengehaald zou worden.

Maar wat een drama dat eerste kwartier. Coach Diepenhorst en ik zaten met opperste verbazing te kijken naar wat zich op het veld afspeelde. Vertwijfeld keken we elkaar aan. Wat gebeurt hier. KCC/Delta Logistiek kwam er een kwartier lang niet aan te pas met als resultaat een 4-7 achterstand. Waarbij SKF elk doelpunt vierde alsof de Europa-cup was binnengehaald. Ze hadden waarschijnlijk nog nooit eerder op zo’n ruime voorsprong gestaan. Ondanks de voortdurende luidkeelse aanwijzingen van de coach wilde het kwartje maar niet vallen.

Tot halverwege de 1e helft. Toen viel ineens alles op zijn plek. SKF kon nog mee tot 9-9 maar toen was het toch echt afgelopen. De KCC-trein was niet te stoppen en het rustsignaal bij 14-10 moet de geel-blauwen dan ook als muziek in de oren hebben geklonken. Dan hoop je dat het ritme niet verstoord wordt door de rust en ga je er van uit dat de score minstens verdubbeld gaat worden. Dat uitgangspunt werd bewaarheid. De Capellenaren denderden door en ook de hoogstandjes werden niet vergeten. Vooral Demi was met enkele one-handers de smaakmaker. Maar ook de anderen lieten zich niet onbetuigd. SKF werd compleet van het veld gespeeld. Tussenstanden 19-10 en 24-11 en iedereen in de basis-acht was inmiddels tot scoren gekomen.

Met nog een kleine 10 minuten te spelen en een stand van 27-12 viel er bij SKF een dame geblesseerd uit waar geen vervangster meer voor was. Dat was even een moment van verwarring want wat moet je dan doen met 4 tegen 3? Maar gelukkig zat na een paar minuten de vaart er al weer stevig in en werd uiteindelijk een monsterscore neergezet die zelfs nog veel groter had kunnen uitpakken. Maar het showelement kreeg wat de overhand, vandaar. Het eindsignaal kwam bij 31-13 en dat was niet eens geflatteerd. Eindelijk een overwinning op de manier zoals de coach dat voor ogen heeft. Veel pressie, hoog tempo maar vooral genieten van het spelletje. Volgende week naar Deetos voor een dubbelslag? Zou mooi zijn als we deze lijn door kunnen trekken.

Hier vindt je nog meer foto's van deze wedstrijd gemaakt door Peter van Dieren.