Laatste speeldag, laatste kans, uit tegen Maasluis F1 (zij waren al kampioen)

Ja hoe ga je zo’.n wedstrijd in? Gelukkig hebben Femke en ik al twee cursus avonden
“er valt meer te winnen” gevolgd. Daarin wordt o.a. gewezen op het feit dat er meer valt te winnen dan alleen het kampioenschap.

Te denken valt dan o.a. aan:
respect / plezier /enthousiasme en sociaal gedrag.
Hoe je het went of keert het zet je toch aan het denken en je haalt er voor jezelf de belangrijkste punten uit.
Met die kennis in het achterhoofd zaten Femke en ik in de auto te bespreken hoe we het zouden aanpakken deze morgen. Besloten om geen druk bij de kinderen te leggen, erop te wijzen dat wij al een geweldig seizoen hadden gedraaid en dat de kids enorme progressie hadden gemaakt. Iets waar wij als trainers enorm trots op zijn. Zo gezegd zo gedaan en erg relaxed zijn we verder gaan inschieten.

Toen de wedstrijd:
We begonnen enorm fanatiek en de opdracht die de kinderen hadden gekregen werd feilloos uitgevoerd. Druk geven op de tegenstander zetten en zodoende de “lange” bal eruit halen. Dat resulteerde in een 0-1 score van Koen. Echter na dat doelpunt werd het bij ons iets minder agressief en dat resulteerde in twee doelpunten van Maassluis. Beide uit de onderschepping en daarna de “lange” bal. Niet erg en Femke en ik bleven positief coachen en herhaalden maar dat er niets aan de hand was en dat ze het prima deden. Vanuit een prachtige aanval gaf Isa een doorloopbal aan “Ies” aan en die scoorde 2-2. Maasluis maakte ook nog de 3-2.

Alles zat in deze wedstrijd en Maassluis was zeker niet van plan het kampioenschap met ons te delen! Er was enthousiasme, fanatisme en emotie. Ook bij de scheidsrechter en publiek. Zo erg zelfs dat de scheidsrechter niet in de gaten had dat er na 10 minuten 1 minuut rust gehouden moest worden. Dit was ook door de coaches van beide partijen niet opgevallen. Gelukkig was er een oplettende ouder die dat, misschien door de spanning, op een iets te enthousiaste manier bij de scheidsrechter aangaf. De scheidsrechter vond dat niet de manier van aangeven en liet dat ook weten. Na met de scheidsrechter en ouder gesproken te hebben( aangegeven dat fouten gemaakt worden en dat er in dit geval door beide iets fout gegaan was) konden we gelukkig zonder problemen gaan rusten.

In de rust lekker iets gedronken en verder aanwijzingen gegeven. O.a. de “beginbal” besproken. Daar was het fluitsignaal van de scheidsrechter, allemaal opstellen. En toen gooide de scheidsrechter roet in het eten. Zij gaf de bal aan Ies (eigenlijk Isa maar aangezien we twee Isa’s hebben noemen we kleine Isa “Ies”) en dat was de bedoeling niet. Koen pakte de bal van Ies af maar de scheidrechter zei toen nee, zij mag hem nemen. Beginbal ging dus niet door. In deze 10 minuten werd er goed gekorfbald door ons maar kreeg Maassluis ook aardig wat kansen (o.a. een strafworp die voor ons gelukkig werd gemist).

Weer 1 minuut rust. In deze korte tijd aangegeven aan Koen dat wat er ook zou gebeuren hij zou die bal pakken en ook “uitnemen”. En toen gebeurde het, iets waar we al een hele tijd op oefenen maar nog niet tot een doelpunt had geleidt. Koen nam de bal, Ies sprinte langs haar tegenstander en Koen gaf een perfectie pass in de diepte en Ies scoorde 3-3. Dat bracht Maassluis van slag en kwamen ze uiteindelijk ook niet meer te boven. Wij bleven geloven in onze kansen en wat het mooiste was we bleven “korfballen” . Niet in paniek raken en goed rondspelen en kansen creëren. Rick speelde zich keurig vrij en scoorde middels een afstandsschot 3-4. Maassluis was een paar keer dicht bij de gelijkmaker maar uiteindelijk was het weer Ies die vanuit een doorloper scoorde 3-5. Zou het gebeuren???? Ja hoor de scheidsrechter floot voor het eindsignaal en de buit was binnen. Een prima team prestatie van Stijn, Koen, Rick, Isa en Isa.

Dolle taferelen binnen en buiten het veld. De meegereisde supporters waren, net zoals de spelers en coaches, uitzinnig van vreugde en er werden vlug telefoontjes gepleegd, sms’s verstuurd om de meelevende supporters (die dit spektakel helaas niet live konden meemaken) op de hoogte te brengen ( ik heb zelfs gehoord dat dit tot een piek bij de telefonie leidde en het netwerk er bijna uitlag). Na de formulieren getekend te hebben zijn we met z’n allen naar McDonald gegaan en hebben daar een heerlijk eisje gegeten en daarna naar de kantine.
Daar werden we opgewacht en kregen we een prachtige medaille en een roos voor het behalen van het kampioenschap.
A.s. woensdag gaan we het gezamenlijk nog een keer vieren.

Femke en ik zijn erg trots op de kinderen en willen ze bij deze bedanken voor een grandioos seizoen ( zowel in de zaal als op het 2e helft veld kampioen maar bovenal veel geleerd).
Ze zijn gigantisch gegroeid dankzij een prima instelling zowel op de training als in wedstrijden. Ook willen we ouders, broertjes / zusjes, opa’s en oma’s etc. bedanken voor hun aanwezigheid en steun. Zonder jullie betrokkenheid was het nog moeilijker geweest. Het geeft maar weer eens aan dat samenwerken / betrokkenheid heel erg belangrijk is in o.a. de sport en waar het toe kan leiden.

Allemaal bedankt,

Femke en Rob